1. brudzić, walać 2. plamić
szargać czyjeś imię — мара́ть (па́чкать) чью́-л. репута́цию
szargać świętości — кощу́нствовать, святота́тствовать
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
szargać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, szargaćam, szargaća, szargaćają, szargaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} narażać coś na utratę wartości, doprowadzać do dewaluacji czegoś; psuć, niszczyć, bezcześcić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szargać czyjeś imię, nazwisko.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szargać — ndk I, szargaćam, szargaćasz, szargaćają, szargaćaj, szargaćał, szargaćany przestarz. «brudzić coś, niszczyć, poniewierać, obchodzić się z czymś niedbale» dziś tylko we fraz. Szargać czyjeś imię, nazwisko; szargać opinię «psuć komuś opinię;… … Słownik języka polskiego
szargać [poszargać] świętości — {{/stl 13}}{{stl 7}} lekceważyć, bezcześcić coś powszechnie szanowanego, czczonego, drwić z rzeczy uznawanych za święte; profanować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Futurystów oskarżano o szarganie świętości. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
imię — n V, D. imienia; lm M. imiona, D. imion 1. «osobiste, nierodowe miano człowieka; używane obok nazwiska (w stosunkach nieurzędowych: bez nazwiska)» Imię chrzestne, zdrobniałe. Dwa, trzy, cztery imiona (przestarz. dwoje, troje, czworo imion). Dać,… … Słownik języka polskiego
opinia — ż I, DCMs. opinianii; lm D. opinianii (opinianij) 1. «mniemanie, sąd, przekonanie, pogląd» Przychylna, utarta opinia. Sprzeczne opinie. Głosić, wypowiadać (śmiałe, dziwne itp.) opinie. Podzielać czyjąś opinię. Polegać na czyjejś opinii. Lansować … Słownik języka polskiego
reputacja — ż I, DCMs. reputacjacji, blm «opinia, renoma, dobre imię; rozgłos, sława» Dobra, zła, nadszarpnięta reputacja. Osoba o złej reputacji. Dbać o reputację. Naprawić, ratować, psuć, szarpać, szargać reputację. Narażać na szwank reputację. Szkodzić… … Słownik języka polskiego
szarganie — n I rzecz. od szargać … Słownik języka polskiego
świętość — ż V, DCMs. świętośćści 1. blm «cecha przypisywana przez religie bóstwom, a także osobom, instytucjom, zwierzętom, przedmiotom, zjawiskom przyrodniczym i społecznym itp. jako wyraz najwyższej religijnej oceny; charakter tego, co święte, uświęcone … Słownik języka polskiego
šargoti — ךargoti, oja, ojo (l. szargać) tr. 1. Nmn, Lp, Pns skriausti, varginti: Gana jai bus piemenį šargot Auk. Sūnūs senų tėvų nešargojo ir an jų nepurikavo LTR(Al). Nešargok anytos, užlaikyk ją gerai Lš. ║ peikti: Ana tavę šargos prieš svietą, t. y.… … Dictionary of the Lithuanian Language
imię — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n IVb, D. imienia; lm M. imiona {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nazwa osobowa nadawana dziecku po urodzeniu przez jego rodziców lub opiekunów; zatwierdzona przez odpowiedni urząd,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poszargać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, poszargaćam, poszargaća, poszargaćają, poszargaćany {{/stl 8}}{{stl 7}}ZOB. szargać [poszargać] świętości {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
